Malizia Uomo – Vetyver

Mam szczególny sentyment do tego zapachu… najwcześniejsze skojarzenia z nim związane pochodzą jeszcze z piracich czasów szkoły średniej, gdzie ojciec jednego z moich szkolnych kolegów, jeździł na ciężarówkach po południowej europie… w tamtych czasach (połowa lat 90-tych) na półkach drogeryjnych niewiele się działo, a szczytem wyrafinowania, był Old Spice, Bond, Kanion, Aspen albo któryś z wyrobów Zakładów Remontowo Naprawczych Sera Białego* w Kmiciowie koło Łosiowa… 😉
Gusta w społeczeństwie jeszcze się nie wyrobiły, bo też i „polski kapitalizm” dopiero co się formował… inflacja galopowała jak podczas Wielkiej Pardubickiej, pensje wypłacano w milionach, a i tak niewiele można było za to kupić – bo siła nabywcza ówczesnej złotówki była porównywalna z muszelkami…

*zmodyfikowane powiedzonko ogrodnika.januarego z applefobii

Pojawiały się co prawda pierwsze markowe wyroby na półkach, ale społeczeństwo jeszcze do tego nie dorosło, nie odczuwało potrzeby posiadania markowych, wyrafinowanych zapachów, gdy szczytem marzeń był komplecik: Sofix’y + jeansy + jeansowa katana… królowały dezodoranty, pierwsze rollony Adidasa, Pumy i Gillette…. o wyrafinowanych markach nikt nie słyszał, a ci których było stać i znali się na rzeczy – samodzielnie ściągali wszystko z zachodu…
Wyobraźcie sobie jakim było dla mnie szokiem poznanie Malizii… Coś zupełnie nowego i intrygującego… jakże dalekie od siermiężnych wód kolońskich w ciemnozielonych butelkach i słodkiego jak ulepek Old Spice, którymi na zmianę pachniała polska ulica i pierwsze mordownie dyskoteki… 😉

Malizia Uomo Vetyver była swoistym objawieniem… wejściem smoka… oto pojawiło się coś nowego, świeżego, szalenie intrygującego, męskiego i nie capiło na kilometr tanią wodą kolońską…. skład tego niesamowitego zapachu po dziś dzień pozostaje dla mnie nieodgadnioną tajemnicą, choć teraz kilka nut jestem w stanie wyłuskać ze składu… na pewno są cytrusy, vetivera, jakiś pieprz, muszkat  i kumaryna… całość poskładano w uwodzicielsko męską, tajemniczą i jednorodną całość… za wyjątkiem cytrusowego otwarcia zapach nie zmienia się znacząco, co najwyżej z czasem słabnie jego projekcja…
Otrzymany efekt jest zręcznym połączeniem ciepłego, zmysłowego, ultra męskiego zapachu przywodzącego na myśl kraje południa europy – z surową, wytrawną, chłodną świeżością świtu… Umiejętnie połączono te dwa skrajnie odmienne klimaty, w bardzo sugestywną całość….

Malizia jest bardziej niż poprawna… jest niepowtarzalna… ma charakter i ujmującą osobowość… kusi, pociąga i intryguje… kto by się spodziewał czegoś tak złożonego i interesującego w przedziale cenowym do 20 zł…. przez wielu nie doceniana i bagatelizowana poprzez pryzmat półki, którą okupuje w sieciowych drogeriach i półek sklepików osiedlowych… a niesłusznie….

Ten zapach ma wszystkie elementy, które skazują go na sukces… niebanalną kompozycję, która pomimo swej prostoty jest intrygująca i wibruje na skórze nosiciela… do tego jest charakterystyczna (ciężko Malizię z czymś pomylić), świeża i ujmująca swą męskością…
Gdyby wlać ją w szykowny flakon opatrzony logiem znanego domu mody i postawić kilka półek wyżej w odstraszającej cenie – zrobiłby IMO większą furorę niż obecnie… Malizia jest klejnotem, który zawieruszył się pośród taniutkich, banalnych zapachów, od których wyraźnie odstaje kompozycją… IMO jest to kolejny dowód, że nie wszystko jest złotem co się świeci i jeśli nie trzymamy się kurczowo określonej półki cenowej – możemy złowić prawdziwą perełkę… w śmiesznie niskiej cenie, a zostawiająca w tyle masę zapachów o dużo wyższej cenie, sygnowanych przez uznanych wytwórców…

Tak jak Encr Noire od Lalique z powodzeniem zrobiłby oszałamiającą karierę, gdyby z półek sieciówek przenieść go do niszy, tak i Malizia Uomo zdobyłaby prawdziwą karierę, gdyby bardziej wyśrubowano jej PR i podniesiono cenę dodając jedną cyfrę…. Wspólnym mianownikiem obu tych wspaniałych kompozycji jest Vetiwera… Haitańskie trawsko, które zrobiło prawdziwą furorę w świecie perfum… jest naprawdę fenomenalnym składnikiem… nic nie potrafi tak ożywić i pobudzić kompozycji jak jej wibrujący, szlachetny zapach…

Vetiwerą można się bawić i kształtować w dłoniach zręcznego perfumiarza jak plasteliną… to bardzo wdzięczny i plastyczny składnik, nadający każdemu zapachowi z jego udziałem charakterystyczną przyjemną i wytrawną manierę… również w Malizii ten zabieg udał się wyśmienicie… Kompozycja jest dojrzała, świeża, posiada głębię i harmonijną budowę… pachnie w zasadzie niezmiennie do samego końca – intrygując i smyrając po nosie źdźbłem trawy 😉
Projekcja jest bardzo przyzwoita i donośna… zapach nie męczy i nie przytłacza, nawet przesadnie zaaplikowany… do tego dochodzi fenomenalna trwałość dochodząca do 8-10 godzin… jak na zapach z tego przedziału cenowego, to wynik godny czempionów…

Najsłabszą stroną Malizii jest jej opakowanie… skromne, minimalistyczne i nie rzucające się w oczy… eliptyczny kształt wysmukłego, satynowanego flakonu zwieńcza czarna plastikowa nasadka… nic szczególnego… ale zawartość wyprzedza opakowanie o kilka klas…. Nie wyobrażam sobie mojej kolekcji bez tego fenomenalnego zapachu…