Lalique – Eau de Lalique EdT, czyli malowniczy koper…

Dziś na mym nadgarstku zagościło istne olfaktoryczne objawienie roku w dwóch kategoriach: świeżak i unisex jednocześnie… taka koniunkcja pozytywów zdarza mi się równie często – jak politykom dotrzymywanie obietnic wyborczych… pamiętajcie o tym, nim sięgniecie po pęto kiełbachy wyborczej…

Eau de Lalique to kompozycja z 2003 roku i wprost nie mogę uwierzyć, że to arcydzieło wpadło w me łapki dopiero teraz (stokrotne dzięki krzysiekk)…
Niestety Lalique nie jest zbyt popularnym brandem w krainie Bossem i Lacostą płynącej… a szkoda, bo naprawdę mają czym się pochwalić… 😉

Moja znajomość Lalique obejmuje w zasadzie wszystkie ich męskie kompozycje, które czasem można znaleźć w nielicznych perfumeriach… Ponownie dziękuję uroczym konsultantkom z zaprzyjaźnionego Douglasa, za celowe wciskanie flakonów (ściągnięte do perfumerii dzięki własnej inicjatywie wyrobionego personelu) Lalique w moje dłonie… naprawdę było warto – szczególnie, że z perspektywy czasu już wiem, jakim rarytasem są na półce testery tej marki…

Dlaczego więc Lalique jest tak słabo znane i niedoceniane? przecież każdy z ich zapachów jest absolutnie niepowtarzalnym i niesamowicie oryginalnym dziełem… niepodobnym do czegokolwiek innego… Zapachy Lalique to ambitne, wyrafinowane i niesamowicie urzekające kompozycje…
Może właśnie przez ich górnolotny indywidualizm, niepokorny, nazbyt wyrafinowany przebieg i oryginalność – są porzucane w przedbiegach… ponieważ nie schlebiają w łatwy sposób gustom masowym… podobnie zresztą komponuje swoje zapachy Guerlain…

Jedno jest pewne – jeśli szukasz czegoś unikalnego, nie poddającego się masówce – sięgnij po Lalique… nie zawiedziesz się…

Miałem niesamowite szczęście zakochać się bez pamięci w Encre Noir…. mrocznym hołdzie dla wetivery… cenię White, pociąga mnie Equus  i Lion… nie zdążyłem jedynie powąchać Faun’a… to niesamowite pachnidła… a teraz przyszła pora na ten z pozoru banalny zapaszek na lato…
o nie! z banałem i oklepaniem Eau de Lalique nie ma nic wspólnego…

Eau de Lalique intryguje już na samym wstępie…. został osadzony jakby w klimacie któregoś z ogródków Hermes’a… nie pomnę którego… niesamowita, hiper oryginalna mieszanka – oparta na mariażu kopru, kardamonu, ziela angielskiego i cytrusów… wyszło wprost bajecznie!… urzekająco pięknie!… otwarcie intryguje, kusi i wciąga bez reszty… w życiu bym nie powiedział, że można tak kunsztownie sklecić unisexowego świeżaka na lato…

W akordzie serca robi się spokojnie i błogo… delikatny ciepły zefirek muska nos subtelnymi nutami ziół i kwiatów… zjawiskowo przedstawiona frezja pławi się w orientalnym hibiskusie, tworząc lekką i niesamowicie oryginalną kompozycję… Akord ten jest delikatny jak mgiełka… ale wpadając w nozdrza, niemiłosiernie intryguje i wprawia w konsternację… to się nazywa nietuzinkowe podejście do spisu nut… 😉

Zwieńczeniem dzieła jest niezwykle ciepła balsamiczno piżmowo drzewna baza… absolutnie nie przytłaczająca, doskonale korespondująca z całkowitym przebiegiem zapachu… moi drodzy czapki i tupeciki z głów… takie cuda tylko u Lalique… 😉

Jedyne do czego mogę się przyczepić, to że ten cudownie złożony i oryginalny akord otwarcia i serca nie pociągnięto dalej… chciałbym się w nim pławić nieco dłużej… Zatem jeśli szukasz powalającego na kolana wirtuozerią i oryginalnością zapachu na lato i nie chcesz pachnieć jak przysłowiowa „ulica” – obowiązkowo polecam Eau de Lalique….

p.s. właśnie odkryłem, że autorem jest nieziemskiej kompozycji jest nie kto inny jak Jean Claud Ellena… sądzę, że ten fakt rzuca nieco światła w kwestii wybitności tej kompozycji 🙂

Głowa: koper ogrodowy, kardamon, ziele angielskie, mandarynka, bergamotka, cytryna
Serce: frezja, cynamon, hibiskus
Baza: piżmo, benzoes, drzewo sandałowe, drzewo gwajakowe