JPG – Fleur du Male, czyli urodziwszy z braci Male…

Oto Fleur Du Male z 2007 roku… młodszy i kompletnie nie doceniony z braci Male… IMO kolejność dla ich popularności powinna być odwrotna… ale w życiu już tak jest, że bycie aroganckim, bezczelnym „prostakiem” – daje niesamowitą siłę przebicia i otwiera drogę do sukcesu… nawet nie do końca zasłużonego…

Z tej dwójki rodzeństwa to głośniejszy, bardziej pospolity i „nieskomplikowany” Le Male zdobył rozgłos, sławę i uwielbienie kobiet… a tym czasem, prawdziwe ponadczasowe piękno, to jego nieco zapomniany młodszy brat… Ojcem obu jest oczywiście Francis Kurkdjian… i mam wrażenie, że tego pierwszego popełnił dla „sławy„, a drugiego dla „sztuki„… w pozytywnym tego słowa znaczeniu… 😉

Fleur Du Male jest bardzo podobne do starszego brata… w końcu oboje odziedziczyli rysy twarzy i tonację zapachową po tatusiu… Ale uroda Fleur jest subtelniejsza… ma bardziej spolegliwy charakter, jest spokojniejszy, cichszy i ma lepsze maniery od starszego brata – który potrafi wybekać hymn narodowy wspak…
No cóż nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem, bo co się stało to się nie odstanie… przez swą niewielką popularność, nieustanne przebywanie w cieniu starszego brata – niemal popadł w zapomnienie i znika z perfumeryjnych półek… coraz ciężej go dostać… a szkoda…

Młodszy z braci Male to subtelna finezja i klasa… osnuto go na tym samym flagowym składniku, ulubionym dla mistrza Francis’a – kwiat pomarańczy…
W wydaniu Fleur du Male jest on delikatnie zaakcentowany, zwiewny, kompletnie wyzbyty przytłaczającego, lepkiego i szorstkiego ciężaru znanego z Le Male…
Doprawiono go lekko wanilią, odrobiną pudrowej paproci i gorzkim olejkiem pomarańczowym, wyśmienicie równoważącym słodycz wanilii i kwiatów… Wyszło majestatycznie lekkie i przejmująco urodziwe pachnidło…

Jestem pewien, że Kurkdjian jest prawdziwie dumny, właśnie z popełnienia Fleur Du Male… pomimo, że prawdziwą sławę i uznanie przyniosło mu Le Male z 1995 roku… Kompozycja jest dość uboga w nuty i raczej monotematyczna – ale prawdziwym mistrzostwem jest jej jednolity, gładki, wysmakowany przebieg… po prostu arcydzieło prostoty i wstrzemięźliwości w doborze składników… takie zapachy są w stanie komponować poprawnie wyłącznie najznamienitsze nosy… w tym przypadku udało się wyśmienicie…

Fleur Du Male jest doskonale wyważone… subtelna słodycz jest równoważona odrobiną goryczy… suchą pudrowość złagodzono balsamiczną, kremową barwą kumaryny i wanilii… trochę to przypomina woń wysokiej jakości balsamu nawilżającego do ciała… wszystkie nuty stanowią zgraną, doskonale uzupełniającą się całość… chylę czoła przed bloterem Kurkdjian’a… popełnił iście aksamitną, wyrafinowaną epopeję…

Zapach poza doskonałą kompozycją posiada też nienaganną projekcję i tytaniczną wręcz trwałość… jego astralną barwą jest niewinna biel, gdyż woń Fleur Du Male przywodzi na myśl czystość… naturalnym zwieńczeniem dla dzieła, jest idealna biel flakonu… fenomenalnie koresponduje z barwą zapachu i jest jego autentyczną ozdobą i przedłużeniem dla zmysłów dotyku i wzroku…
Co prawda „humanoidalne” flakony mi się nie podobają, ale w tym przypadku biel flakonu zamazuje detale jego formy i całość nie wygląda tak groteskowo jak w przypadku flaszki po starszym bracie… cóż czasem by odnaleźć prawdziwe ukryte piękno, trzeba szukać tam, gdzie nikt nie zagląda…

Głowa: olejek z łodyg i liści gorzkiej pomarańczy
Serce: kwiat pomarańczy, paproć, wanilia
Baza: kumaryna

Reklamy