relacja z orientalnych warsztatów zapachowych Sabbath i perfumerii Yasmeen w Krakowie…

Stawianie nowych fotoradarów (oraz ich kosztowna promocja „lubię to”) nie poprawi bezpieczeństwa na naszych drogach – ale można je nieco poprawić inaczej i co najważniejsze, za darmo… po drodze do grodu Kraka, nie obyło się bez irytującej przygody, z wlokącym się 60 na godzinę Pekaesem (przy znaku 90) – sunącym z prędkością dryfującego lodowca, w stronę Strzelec Opolskich… a wystarczyłoby odpowiednim przepisem zmusić (dbających mam wrażenie, przede wszystkim o swój portfel) kierowców, by przemieszali się chyżej lub zatrzymywali co jakiś czas na poboczu – aby przepuścić wlokący się za nimi, gigantyczny sznur samochodów…

A potem są wypadki i giną w nich ludzie – próbujący min. za wszelką cenę wyprzedzić tamującą płynność ruchu zawalidrogę – gdy z naprzeciwka ciągle pędzą inne samochody… ponoć najważniejsze jest bezpieczeństwo – ale czemu odnoszę wrażenie, że za interes mniejszości, znów płaci większość?… pomimo iż kilkudziesięciu kierowców straciło w ten sposób kwadrans – jestem pewien, że premia dla kierowcy za wyjątkowo niskie spalanie, wpadnie do jego kieszeni… chwała ministerstwu za utopienie miliardów w autostradach – bo dzięki nim, łączna podróż do Krakowa zajęła mi nieco ponad 2 godziny… w końcu znalazłem wolne miejsce parkingowe w pobliżu rynku i udałem się w umówione miejsce… przywiozłem z Yasmeen nowe próbki perfum w olejkach, więc ich recenzje już niebawem…

Kraków powitał mnie piękną, słoneczną pogodą… na zdjęciu wraz z Justyną, właścicielką perfumerii Yasmeen i organizatorką orientalnych warsztatów…

Sabbath kończy rozkładanie sprzętu i przywiezionych materiałów…

nieco opóźnione warsztaty w końcu wystartowały i Sabbath ruszyła z lawiną informacji…

Wystartowaliśmy z niemal pół godzinnym opóźnieniem, próbując przysposobić klimatyczne wnętrze salki w Szisza-barze, do optymalnego ustawienia rzutnika i wreszcie warsztaty wystartowały… w międzyczasie zdążyłem poznać osobiście narde i Bendigo (obu serdecznie pozdrawiam) i wysłuchaliśmy prelekcji o historii perfumiarstwa, w wykonaniu prowadzącej warsztaty Sabbath, autorki bloga Sabbath of Senses… opowieść zaczęła swój bieg w czasach prehistorycznych i przemykając przez starożytny Egipt, Grecję i Rzym, skończyła się na Afryce, krajach Arabskich, którym europejska sztuka perfumiarstwa najwięcej zawdzięcza… przed tysiącami lat aromatyzowanych olejków używano do mycia i oczyszczania się, przez wtarcie ich w skórę i starcie specjalną szpatułką – zbierającą ze skóry resztki brudu, sebum i potu… wonne olejki, miały również doskonałe właściwości antyseptyczne i konserwujące – dzięki czemu ludzie z łatwością pozbywali się pasożytów i zdecydowanie mniej chorowali na choroby skóry, utrzymując swe ciała w czystości… tak stosowane wonności miały też działanie kojące, pielęgnujące i przede wszystkim odświeżające i bardzo chętnie aromatyzowano nimi ciało – a były to czasy, gdy wodę do mycia stosowano niechętnie i raczej z przypadku…

Szczególnie rozbawiło mnie zdjęcie przedstawiające liczącą prawie dwa tysiące lat, arabską aparaturę do destylacji parowej olejków… Sabbath tłumaczyła, że Arabowie byli wówczas bardzo przedsiębiorczą i kreatywną nacją (wtedy jeszcze nie odcinali kuponów od ropy) i postanowili nie przepłacać za importowane w ogromnych ilościach olejki (religia wręcz nakazuje im perfumowanie ciał)… zaczęli sami uprawiać u siebie odpowiednie rośliny i osobiście zajęli się produkcją cennych olejków… uśmiałem się, bo ich sprzęt do złudzenia przypomina współczesną aparaturę do destylacji samogonu – a my Polacy też słyniemy w świecie ze swej przedsiębiorczości… 😉

orientalne przysmaki przygotowane przez gospodarzy spotkania…

uczestnicy w skupieniu słuchają szczegółów omawianych zagadnień…

cudem, udało się zmieścić ekran rzutnika, na którym Klaudia zilustrowała multimedialną prezentację…

Na zakończenie pierwszej części wykładu – mieliśmy okazję obejrzeć popis tańca Bollywood, w wykonaniu zaproszonej przez prowadzącą tancerki… dotąd kojarzyłem taniec orientalny, przede wszystkim z tańcem brzucha i derwiszami… nie przypuszczałem, że z takim wdziękiem, gracją i płynnością ruchu oraz ekspresją wyrażoną poprzez grę całym ciałem, łącznie z mimiką twarzy – można wyrazić koloryt i bogactwo bollywoodzkiego kina… szczególne pozdrowienia dla przesympatycznej Alicji i z nieukrywaną przyjemnością (za jej zgodą) zamieszczam filmik z jej występu i link do jej profilu na FB… Ala tańczy również tańce średniowieczne, strzela z łuku i należy do bractwa rycerskiego – słowem prawdziwa kobieta renesansu…

zdjęcia tego nie oddają, ale dziewczyna fantastycznie pląsa w takt muzyki…

pokaz tańca Bollywood, w wykonaniu Alicji…

przepraszam za jakość materiału video, zarejestrowanego kalkulatorem – ale miałem ze sobą tylko kompakt, a w środku panowały nastrojowe ciemności…

Dodatkową atrakcją była możliwość zrobienia sobie orientalnego tatuażu, wykonywanego henną – z której skorzystało kilka pań… taki tatuaż utrzymuje się na skórze przez około dwa tygodnie i sprawną ręką – można na dowolnej części ciała i zupełnie bezboleśnie wyczarować sobie małe dzieło sztuki, bez konsekwencji trwałego naznaczenia ciała… w przerwie zaserwowano nam arabską, lekko miętową herbatę w specjalnych szklankach, a gospodyni (czyli Pani Justyna z Yasmeen) uraczyła nas typowo arabskimi smakołykami – w postaci przekąsek ze świeżych daktylów, chałwy, suszonych fig i specjalnych ciasteczek z bakaliowo miodowym nadzieniem… pojęcia nie miałem, że świeże daktyle są aż tak słodkie – zupełnie jakby były kandyzowane…

świeżo wykonany tatuaż za pomocą henny…

W drugiej części prawie czterogodzinnych warsztatów, Sabbath szczegółowo omówiła źródła i metody pozyskiwania oraz zaprezentowała nam część z najbardziej charakterystycznych nut orientu – w oparciu o absoluty i czyste esencje (ambra, róża, oud, labdanum, olibanum, opponax, benzoes, sandałowiec)… oczywiście najbardziej charakterystycznych składników kompozycji orientalnych jest znacznie więcej, ale przez wzgląd na ich wyczerpującą formę prezentacji, liczne anegdoty i porównania – na więcej składników po prostu nie starczyło czasu… wśród uczestników krążyły też blotery nasączone perfumami z ich wyczuwalnym udziałem – pochodzące zarówno z oferty Yasmeen oraz prywatnej kolekcji Klaudii… mnie osobiście najbardziej porwało Labdanum Donny Karan i olejek Amber Oud (ranking na najpiękniejszy i najbardziej składnik – ewidentnie wygrało labdanum)…

Klaudia omawia poszczególne nuty, a my zawzięcie wąchamy…

w przerwach usłyszeliśmy masę anegdot i faktów dotyczących pochodzenia omawianych składników…

wśród uczestników krążyły flakony perfum ilustrujące w praktyce omawiane nuty…

Sababth omówiła też metody pozyskiwania poszczególnych i szczególnie cennych składników, których cena za gram – przewyższa wartość złota w sztabie… mowa oczywiście o ambrze i oudzie, których olejki są szczególnie kosztowne – a ich cena rośnie niemal do kwadratu, wraz z ich wiekiem… świeżo poddane mikozie drewno, z którego pozyskuje się agar – zaczyna pachnieć swoiście dopiero po około 50 latach od zarażenia drzewa… najcenniejsze są szczapki drewna mające od 100 lat wzwyż – a olejek mający około lat 300 (trzystu!), ma barwę i konsystencję smoły i pachnie po prostu niesamowicie intensywnie… podobna zależność tyczy się ambry, która jako świeża wydzielina treści żołądkowej kaszalota, śmierdzi po prostu odrażająco… dopiero pływając długo w słonej morskiej wodzie lub dojrzewając, wyrzucona na plażę – oczyszcza się i nabiera swojej charakterystycznej, ciepłej barwy… obecnie naturalna ambra jest tak droga i uciążliwa w pozyskiwaniu, że tylko nieliczne niszowe marki (min. L’Artisan Perfumeur) wciąż przyznają się do jej stosowania – a większość tzw. ambry stosowanej przy masowej produkcji perfum, to jej syntetyczne i całkiem wierne zamienniki…

W międzyczasie, zrobiłem sobie niewielką przerwę i postanowiłem uwiecznić Krakowską starówkę, korzystając z przepięknej tego dnia pogody…

widok po prawej stronie Szisza baru…

widok na tył kościoła Mariackiego…

lewa strona małego rynku w Krakowie…

I tu nastąpiło małe sprostowanie dotyczące attaru… dotąd sądziłem, że attar to najwyższej jakości olejek zapachowy, ale okazuje się, że sam attar to jedynie półprodukt, który poddany dalszemu oczyszczeniu – ewoluuje do rangi absolutu i dopiero w tej formie rozcieńczany jest bezwonnym olejkiem i serwowany jest jako najwyższej jakości olejek perfumowany… następnie Sabbath, przy okazji prezentacji olejków i wód różanych – dokonała podziału róż (damasceńskiej, tureckiej, bułgarskiej i stulistnej), wykazując, że ich nazwa niekoniecznie może znajdywać pokrycie, w ich specyficznym brzmieniu… albowiem różę potocznie określaną jako damasceńską, można równie dobrze hodować w Turcji – zaś różą bułgarską, równie dobrze może być cenna (ze względu na obfitość kwiatostanu) róża stulistna, często prezentowana w kompozycjach, jako róża damasceńska… tu nastąpiło szczegółowe omówienie poszczególnych metod pozyskiwania olejków różanych, ze wskazaniem na najbardziej charakterystyczne różnice w ich brzmieniu – odciśnięte w nich, właśnie przez metodę ekstrakcji ich zapachu…

losowanie flakonu perfum, spośród uczestników warsztatów…

wręczenie upominku i pamiątkowe zdjęcie z organizatorami warsztatów…

W trakcie spotkania, padło też interesujące pytanie odnośnie reformulacji dotyczących niszy… Klaudia tłumaczyła, że problem dotyczy nie tyleż zamierzonych reformulacji – ale na kłopot z powtarzalnością samych składników naturalnego pochodzenia, gdyż te również potrafią znacznie się między sobą różnić brzmieniem (wystarczy mniejsza ekspozycja na słońce, w przypadku kwiatów) oraz zmian brzmienia poszczególnych nut, wywołanych choćby zmianą metody pozyskiwania i maceracji składników… jako przykład podała min. Black Tourmalina Oliviera Durbano, którego otwarcie rzeczywiście zelżało nieznacznie w porównaniu z pierwszą serią – a przyczyną jest nieco inna metoda maceracji i łączenia składników, do której Durbano przyznał się jej w jednym z wywiadów… na koniec Sabbath zaprezentowała nam przykłady „podrabianych” i „oszukiwanych” (ze względu na ich wysoką cenę) olejków zapachowych – prezentując nam ich najpopularniejsze i tańsze zamienniki na przykładzie ambry, oudu i róży (często udawanej przez geranium)…

na koniec pamiątkowa słitfocia z Sabbath i Justyną… razem ważymy 200 kilo, z czego ja ponad połowę tej liczby… 🙂

w oczekiwaniu na na zmówione jedzenie oraz napoje…

Na koniec prawie czterogodzinnej sesji,  spośród ponad 20 osobowej grupy uczestników, rozlosowano flakon orientalnych perfum, ufundowany przez gospodarzy spotkania – perfumerię Yasmeen i zrobiliśmy sobie wspólne pamiątkowe zdjęcie (którego jeszcze nie dostałem, ale wrzucę je później)… niestety nie ma na nim wszystkich uczestników warsztatów, gdyż część musiała urwać się w trakcie na pociąg… po warsztatach zadekowaliśmy się sporą grupą w pobliskiej knajpce na popas i małą kawę – a tuż przed 21, pożegnaliśmy się… skosztowałem w międzyczasie Langosza – serwowanego w pobliżu węgierskiego specjału, ale szczerze powiedziawszy nie porwał mnie… może gdyby zapieczono w piecu ser, którym go oprószono i dodano doń szczyptę przypraw – smakowałby lepiej, ale wspólnymi siłami udało nam się go jakoś zmęczyć… to był kolejny wspaniale pachnący weekend i fantastyczne spotkanie… mógłbym to robić cyklicznie… 🙂

p.s. z góry dziękuję wszystkim uczestnikom warsztatu za zgodę na publikację ich wizerunku…. tym niemniej jeśli ktoś nie życzy sobie zamieszczenia zdjęcia z jego udziałem – proszę o kontakt, a zostanie niezwłocznie wyblurowany… 😉