Adidas Classic EdT, czyli łezka się w oku kręci…

W przypadku tego rodzaju spotkań, zawsze dopada mnie melancholia i nostalgia… dzięki uprzejmości jednego z czytelników (Robercie pozdrawiam i dziękuję), miałem przyjemność poznać – niestety już nieprodukowanego Adidasa Classic (Original) Eau de Toilette z 1986 roku… niepozorna buteleczka, niepozorna nazwa, ale ta woń… tych perfum już na rynku nie ma, ale takich perfum też już nie ma i na pewno już nie powstaną… o dziwo to nie jest żaden oldskulowy killer, od którego szybciej wypadają włosy na skroniach – ani trącąca starym dziadkiem woda kolońska z czasów bitwy pod Chocimiem… Adidas Classic jest jak najbardziej normalny, pachnie zadbanym mężczyzną w klasycznych jeansach, w zwykłej błękitnej koszuli i białym podkoszulku… zero dziwactwa, kiczu i wymuszonej krzykliwości – pachnie zwyczajnie, całkiem szykownie, swoiście i bezsprzecznie męsko… normalnie perfumy idealne i okrutnie żałuję, że już ich nie ma…

Wczesne lata dziewięćdziesiąte wielu ludziom kojarzą się z przaśnością, jaskrawością i kiczem w kreowaniu wizerunku (wzorzyste koszule, jeansowe katany, oczojebne marynarki skubnięte tacie i białe „adidaski” z dupnymi jęzorami), ale zapachy z tamtych lat są po dziś dzień cenioną ikoną, przede wszystkim niekwestionowanej męskości… nie jeden dojrzały mężczyzna wspomni z rozrzewnieniem imprezy, na których ludzie po prostu się bawili – tańczyli do upadłego i nikt się nie przejmował, że się przypadkiem spoci i tapeta spłynie… patrząc od tyłu na tańczące w półmroku dziewczyny, nikt nie miał wątpliwości, że to kobieta – a nie odziany w przyciasne rurki, drobny chłopak… i wreszcie jak nie pamiętać perfum z tamtych lat?… często ostrych i wyrazistych, by nie powiedzieć ordynarnie nachalnych (zwłaszcza gdy przesadzono z ilością), ale nikt nie powie, że Joop! Homme, Aspen, CK Obsession, Malizia Uomo, Fahrenheit i Adidas Active Bodies brakowało męskości, którą epatowali tamtejsi panowie – a która dosłownie elektryzowała panie (z imponującymi falochronami w roli grzywek), gdy obok ich stolika przeszedł pachnący nimi chłopak (o podróbkach nikt wówczas jeszcze nie słyszał)… ileż to razy czułem te perfumy na parkiecie i z zazdrością szukałem nosem ich nosiciela – bujając się w rytmie przebojów Ace of Base, MC Hummer’a, DJ Bobo i Whigfield… ehhh to były piękne czasy… znajomi podczas spotkania patrzyli na siebie, a nie w ekrany smartfonów, Cola smakowała niesamowicie, paczka czerwonych Sobieskich kosztowała 2 zł – a początek imprezy obwieszczały fanfary Windows 95, z przytaszczonego przez DJ’a składaka (laptopy były wówczas drogą i niezbyt popularną zabawką i ważyły niewiele mniej, niż komputer stacjonarny)… 😉

Wąchając te perfumy, te wszystkie wspomnienia nagle we mnie odżyły… znów poczułem klimat zapachów z mojej młodości, gdyż swą stylistyką Classic wcale nie tak bardzo odbiega od równie klasycznego Czarnego Adidasa (mam na myśli stare Active Bodies, a nie to co po nim zostało po ostatniej reformulacji), a którego znają niemal wszyscy – nawet jeśli nie kojarzą tych perfum z nazwy… owszem te perfumy są zdecydowanie od niego delikatniejsze (choć równie wyraziste i donośne), ale również pachną z tym specyficznym, rasowym sznytem, który zawsze będzie mi przypominał zapachy mojej młodości… bukiet Classic jest zawieszony pomiędzy Cartier Santos, YSL Rive Gauche, Azzaro Pour Homme i Adidasem Active Bodies… nieco ziołowy, odrobinę słodki i zawiesisty – ale bezsprzecznie samczy, choć wedle tamtejszych standardów, był to dyskretny casualowiec… a najwspanialsze jest to, że pomimo prawie 30 lat na karku, nie stracił formy, szyku i prezencji… i choć nie znałem go wcześniej, jestem zachwycony jego wciąż świeżym i ujmującym bukietem…

W przypływie nostalgii, wertowałem zasoby pamięci w poszukiwaniu perfum jak najlepiej oddających klimat tego Adasia i po części znalazłem je również w Cartier Pasha, Lubin Figaro, Krizia Moods i Chanel Egoiste, z tym, że Adidas Classic pachnie znacznie od nich łagodniej i bardziej miękko, gdyż spowito go słodkawymi, urokliwymi i oczarowującymi skórzanymi mydlinami – którym towarzyszy w głębi lekko wytrawna, roślinno ziołowa nutka… pisząc o mydle, bardziej mam na myśli odprężającą gorącą kąpiel, z aromatyczną pianą – chwilami popadającą nawet w otulające brzmienie Cuir Pivera, choć to i tak zbyt duże uproszczenie… Classic jest na tyle swoisty, że nie jestem w stanie wskazać jednego zapachu, który mógłby przejąć na siebie ciężar bycia substytutem i godną alternatywą dla niesamowitego brzmienia tych perfum… Classic to klasyczne nuty cytrusów, ziół, kwiatów i przyprószonego mchem i piżmem drewna – układających się na podobieństwo dostojeństwa akordów przewodnich Adidasa Active Bodies i Azzaro Pour Homme… wciąż rześki za sprawą ziół i dyskretnie przemyconych kwiatów, niesamowicie donośny – ale i otulający subtelną słodkością i ciepłem ambrowej skóry… męski i jednocześnie delikatny, niczym chłopak tulący do siebie dziewczynę podczas wolnych… i do tego dobrze wychowany, bo trzyma swe opiekuńcze ramiona splecione wokół jej pleców – a nie wsadzając swe kciuki do tylnych kieszeni jej jeansów, albo najlepiej prosto w majtki (o ile założyła)…

reasumując: ehhh, cudowna retrospekcja z przeszłości… jakże miło było choćby na kilka godzin, znów mieć te kilkanaście lat – ważyć 70 kilo i mieć siły, by wracać piechotą o świcie (z piskiem w uszach) przez pół miasta, z baletów w SCK’u, albo Kazamatach… 🙂

1986

Głowa: bergamotka, cytryna, mandarynka, lawenda,
Serce: jałowiec, jaśmin, cyklamen, petit grain, róża, geranium,
Baza: mech, cedr, wetyweria, piżmo, ambra,