Amouage – Beloved Man, czyli umiłowany Amouage…

Premiera Beloved Man jakoś mi umknęła, poznałem ziołowego Interlude Men, a z niego wpadłem bezpośrednio w objęcia ziołowego Fate Men i z perspektywy czasu, bardzo tego żałuję… ostatnie wypusty Amouage wydały się na tyle zbieżne ze sobą koncepcyjnie, że w pewnym sensie zdołały mnie znużyć swą monotonią… owszem biorę poprawkę iż są częścią jednej serii i ich zbieżność nie powinna poniekąd dziwić, ale gdy po raz kolejny wącha się coś bardzo do siebie zbliżonego (Memoir, Opus VII, Interlude, Fate), trudno uciec od zarzutu pewnej schematyczności… owszem każdy wybrzmiewa innym składnikiem przewodnim – ale po powąchaniu kolejnej tego rodzaju stylizacji, zgłębianie kolejnej staje się rutyną…

Na szczęście jest Beloved Men, którego chronologiczne wtrącenie pomiędzy Interlude, Opus VII i Fate – przełamało herbalny impas i przewietrzyło przyciężką atmosferę w szeregach Amouage… Beloved Men ucieszył mnie i zaskoczył – szczególnie, gdy zanurzyłem się w jego delikatnym bukiecie, zawieszonym gdzieś pomiędzy Memoir i Honour… zapach jest pośrednio ich kontynuacją, a jednocześnie bardzo przyjemnym i zaskakująco zwyczajnym (w pozytywnym sensie) przerywnikiem… jakże delikatnym i powściągliwym w porównaniu z rozmachem, splendorem i donośnością z jakiej słyną kompozycje tej marki…

Beloved Man odziedziczył wprawdzie jakość i szlachetność Amouage, ale charakterem bliżej mu do subtelnych europejskich casualowców, niż ciężkich i zamaszystych kompozycji orientalnych… minimalistyczny i skromny jak na standardy Amouage flakon i przezroczysty kolor perfum – sugerują, że to coś innego i rzeczywiście… zapach brzmi zaskakująco swojsko i normalnie, pachnie jak wykwintnie i zarazem niezobowiązująco zaaranżowany słodziak – o bardzo kameralnym charakterze i rzekomo opowiada historię pewnej miłości… wprawdzie trudno będzie przebić historię opiewającą Honour, ale spróbujmy metodą selekcji, doprecyzować jaką miłość autor wykreował…

miłość famme fatale? on zakochuje się od pierwszego wejrzenia, ona nim się bawi, on ją olewa, ona go uwodzi, on rzuca żonę, ona kocha innego, on wraca do żony, ona wyciąga rewolwer i strzela, the end… ze względu na wprowadzoną selekcję odpadów, trudno pozbyć się ciała zawiniętego w dywan – więc ta miłość odpada, ze względów logistyczno ekologicznych…

miłość kochanków? gorąca, lubieżna, kipiąca żądzą, pożądaniem i namiętnością… Beloved to zdecydowanie nie buduar, ani sypialnia z lustrem na suficie, rodem z filmów erotycznych… ten zapach to subtelność delikatnego dotyku dłoni, a nie ostre macanko przed zdarciem z siebie ubrań…

szkolna miłość? wielka szkolna miłość od dzwonka na przerwę po dzwonek na lekcje… od września do lipca, czasem orgia wspólnych korepetycji z fizyki… Beloved to zdecydowanie coś poważniejszego, bardziej dojrzałego i stałego, niż średnia za ostatnie półrocze przeciętnego licealisty…

miłość wakacyjna? szalona, spontaniczna i równie krótkotrwała jak późniejsza korespondencja listowa (no chyba, że zawiera ponaglenia o zaległe alimenty)… też nie, bo choć podziwiane zachodów słońca jest romantyczne, ale ten zapach to stabilność, umiarkowanie i zrozumienie bez słów…

miłość do umiłowanego przywódcy?… nie, ta miłość jest efektem permanentnego prania mózgu i strachu, a więc jest równie autentyczna co usta i biusty niektórych celebrytek… zdecydowanie nie, bo miłości nie da się wyegzekwować nawet poprzez wpojenie (w przeciwieństwie do nienawiści)…

miłość zwykłych ludzi? tak! Beloved to zapach ludzi, którzy po prostu się kochają, niezależnie od wieku, religii i przekonań politycznych… miłość niewinna, szczera i okrzepła… wolna od gwałtownych wzlotów i upadków, niematerialna i ponadczasowa… miłość ludzi którzy rozmawiają ze sobą bez słów i ufają sobie bezgranicznie… oczywiście to kwestia umowna, bo równie dobrze może to być prawdziwa przyjaźń, bliskość kogoś komu ufamy i dobrze czujemy się w jego towarzystwie… zapach bezpieczeństwa i komfortu jaki utożsamiamy z obecnością i bliskością kogoś, kogo kochamy na dobre i na złe…

Zapach otwiera się prześlicznym, satynowo miękkim – nieco uwodzicielskim i tajemniczym wątkiem absyntowo kadzidlanym, który niemal natychmiast przypomniał mi brzmienie Amouage Memoir Man, którego kocham pasjami… jest tu nieco słodko i dymnie, choć nie są to gryzące kłęby palonej żywicy – a miękkie i otulające zawiesiny, wprawiające w błogostan swym kaszmirowo piołunowym polotem… delikatna słodycz balsamicznych żywic otula, kadzidło nadaje mistycznej głębi, zaś piołunówka spowija początek zmysłowym szalem tajemniczości… uzyskany efekt jest absolutnie niematerialny, zupełnie jakby wszystko wokół unosiło się i lewitowało w delikatnych opadach absyntu, spowitego w rozrzedzonych obłokach dymu, ledwie tlących się słodkich żywic…

Nie potrafię uciec od konotacji tego wątku z Kilian A Taste of Heaven Absinthe Verte, tańczącego pospołu ze zniewalającym bukietem Amouage Memoir Man… po kilku minutach to wykreowane przez zapach „niebo„, zstępuje na ziemię i odmienia swe oblicze – tracąc w kontakcie z ziemskim padołem, tę swoją wysublimowaną boskość… eteryczność i ezoteryczność brzmienia ulega stopniowemu zagęszczeniu i wyostrza swe rozmyte dotąd kształty, przez ujawniający się dodatek neroli, goździka i odrobiny pieprzu na pierwszym planie… ale serce jest daleko bardziej złożone, gdyż głęboko w tle wybrzmiewając subtelną miękkością elemi, szafran, czystek i drewno cyprysowe – nadające całości odrobinę ziołowo przyprawowego charakteru…

Nieco później do tej idylli wkraczają subtelne nuty orientalne, z muszkatem, jaśminem i paczulą – tworząc imponujący, acz niesamowicie lekki kolarz… nawet w fazie dojrzałej, pomimo tego całego bogactwa detali – zapach pozostaje zaskakująco delikatny i zniewala szlachetnością i pietyzmem z jakim go utkano… schyłek jest otulający, ciepły i skąpany w ambrowej skórce i ciepłych paczulowych drewnach… a te balsamiczno ambrowe drewienka, z leciutkim paczulowym niuansem w bazie Beloved Man, do złudzenia przypominają mi mojego ulubieńca od Dolce & Gabbana, czyli The One Gentleman – wybrzmiewając równie ujmująco, delikatnie i sympatycznie… coś wspaniałego i jakże odmiennie w odniesieniu do nierzadko rozwiązłej i chwilami zapierającej dech swym przepychem, stylistyki Amouage… Beloved Man przerwał passę opartych na ziołach, monolitów i przedstawia sobą coś innego, prostego i niesamowicie przyjemnego w odbiorze – niczym dobrze skrojony, mainstreamowy casualowiec… żałuję, że ten zapach to edycja limitowana, gdyż uważam ten zapach za dużo ciekawszy, niż Dia i Ciel – które goszczą w ofercie Amouage na stałe…

reasumując: śliczna, szlachetna, wysublimowana, wręcz urzekająca i ezoteryczna historia – opowiedziana z najwyższych lotów kunsztem i dbałością o najdrobniejsze detale, którą chyba każdy chciałby przeżyć… pomimo bogactwa nut, zapach sprawia wrażenie czytelnego i niesamowicie otulającego – za sprawą bogactwa wtrąconych do wnętrza bukietu żywic i miękkich drewien, otulonych zmysłową paczulą… kameralny, delikatny bukiet wyraźnie odstaje swoją stylistyką (w moim odczuciu na plus) od innych dzieł Amouage – ale zachował jakość i kunszt, z którego słyną kompozycje tej marki… projekcja za sprawą subtelności samego bukietu jest dość umiarkowana – zaś trwałość jak przystało na Amouage, ponadprzeciętna… polecam wszystkim szukającym wyrafinowanego i dyskretnego casualowca na każdą okazję…

przypomina mi: w otwarciu najbliżej mu do Amouage Memoir Man, zmieszanego z ToH Absinthe Verte od Kiliana, aczkolwiek finisz zdecydowanie kłania się w pas The One Gentleman duetu Dolce & Gabbana i w pewnych detalach Dark Obsession Calvina Kleina…

2013

Alexandra Carlin i Emilie Coppermann

Głowa: pomarańcza, grejpfrut, neroli, cyprys, żywica elemi, goździk, czarny pieprz, kardamon,
Serce: geranium burbońskie, jaśmin, kłącze irysa, kmin, kadzidło, czystek, gałka muszkatołowa, szafran,
Baza: cedr atlaski, gwajakowiec, skóra, paczula, vetiver, piżmo,