Creed – Royal English Leather, czyli z wizytą u kaletnika…

Mam po prostu pecha, czy też wszystko co „królewskie” musi być fizjologiczne, fekalne i przerysowane?… piję tu do Musc Ubar od Royal Crown, którego piżmo bardziej przypomina zapuszczony szalet miejski i Complex od Boadicea the Victorious, którego skóra przypomina neandertalskiego jaskiniowca – jednak tłumaczę to sobie bezkompromisowym podejściem do tematu, z którego nisza poniekąd słynie… tym niemniej, wąchając Królewską Skórę Creeda, odniosłem wrażenie, iż w XVIII wiecznej Anglii albo się nie myto – tudzież nie znając innych tkanin, odziewano się w skóry od stóp do głów… innym aspektem który zwrócił moją uwagę jest kuriozalność dzisiejszego stawiającego za wszelką cenę na równouprawnienie i poprawność polityczną – product placement… ten zapach przedstawiany jest dziś jako uniseks, co może dziwić gdy spojrzeć na rok produkcji pierwowzoru – i pamiętając, że Angielki prawa wyborcze zyskały dopiero w 1928 roku, zaraz po Turczynkach i Turkmenkach… 🙂

A może te „królewskie” parcie na elitarność, to swoista forma usprawiedliwienia i usankcjonowania wyrazistego, wręcz krzykliwego bukietu na zasadzie – jeśli królewskie to pewnie najlepsze i tak ma być?… bo czy można polemizować z bukietem docenionym lub dedykowanym najwyższemu majestatowi?… cóż prosty Lach w jednym znoszonym żupanie na grzbiecie może wiedzieć o wonnościach dogadzającym panom na Windsorze?… bez wątpienia Royal English Leather to kompozycja arcy skórzana, dopełniona słodyczą i kwiatami… ale zapomnijcie o finezji, dystynkcji i wyrafinowanym dostojeństwie – te perfumy są w początkowej fazie tak animalne, że aż ordynarne… wynaturzona cywetem, podkręcona kwiatem pomarańczy, wyuzdana skóra – balansuje na granicy dobrego smaku i monarchia jest ostatnim synonimem „wzniosłości” z jakim pożeniłbym te niemal buduarowe perfumy, w kontekście ich nazwy…

Owszem wyroby kuśnierskie, rymarskie i kaletnicze towarzyszą ludzkości, na czele z niestroniącymi od siodła monarchami od tysięcy lat – ale te perfumy pachną nie skórą królewską – lecz co najwyżej nieco zapuszczonym chłopcem stajennym… owszem Royal English Leather są słodkie, chwilami wręcz upojne i ociekające słodyczą – ale jednocześnie jest to skóra miotająca się od ostrości, przez przaśność i surowość, aż po dzikość i narowistość… być może w realiach XVIII wiecznej Anglii ten zapach był cool – ale od tamtej pory zdążył bardzo sparcieć, tfu zestarzeć się… dopiero akord bazy wnosi sobą odrobinę manier, ogłady, taktu i spokoju – lecz by do niego dotrwać, wpierw trzeba przeżyć otwarcie… mi te perfumy kojarzą się z warsztatem kaletnika, dosłownie przesiąkniętym wonią skóry, od tej surowej i szorstkiej, z której powstaną powrozy i zgrzebne uprzęże – aż po miękko licowane, pachnące słodyczą skórki z których powstanie najdelikatniejsza galanteria…

Królewska Skóra Creed’ów otwiera się baaaaaardzo staroświeckim otwarciem utkanym z kwiatowej słodyczy, odrobiny zmurszałych cytrusów i czegoś układającego się na podobieństwo kilkudziesięciu letniego kremu do twarzy, odkopanego gdzieś w czeluściach babcinej toaletki… ni to pudrowe (coś ala irys i jaśmin), ni to tłuste (wspomniany zjełczały krem) – za to diabelnie donośne i daleko bardziej retro niż najbardziej hipsterskie oprawki okularów (ala Cybulski)… jedno trzeba sprawiedliwie Creedom oddać – tembr i brzmienie składników udających klimat tych „leciwych” perfum, oddano wręcz perfekcyjnie…

Po chwili w tle pojawia się skóra, wpierw delikatna, ciepła, pięknie korespondująca z kwiatem pomarańczy i odnoszę wrażenie, odrobiną wody różanej… jednocześnie z odmętów bukietu zaczyna wydobywać się nutka fizjologiczno animalna (stawiam na cywet), która wyostrza, wręcz demonizuje dojrzałe stadium serca… wpierw miękka skórka robi się wulgarna, władcza i despotyczna – wręcz ocieka potem zarówno konia jak i jeźdźca… agresywny akord skórzany wysuwa się na pierwszy plan, staje się przejmujący, chwilami nieznośnie i tężeje na podobieństwo tonkowo piżmowo skórzanego oblicza wspomnianego Musc Ubar, zmieszanego z Lutensowym Fleurs D’Oranger… tę ekstremalnie surową, dziką i fizjologiczną skórę próbuje złagodzić i przełamać bardzo ambrowy, wręcz tonkowo migdałowy akcent słodyczy – co poniekąd udaje się, ale zapach staje się zwalistym, przytłaczającym swym ciężarem, klocem…

Tak wyraziste, przejmujące i dobitne aranżacje trzeba po prostu lubić… bukiet choć przytłoczony siermiężnym i animalnym ujęciem skóry jest bardzo zgrabny, głęboki, spójny i niewątpliwie może się podobać miłośnikom dobitnych połączeń skóry, słodyczy i kwiatów… wprawdzie lubię skórę ujętą na staroświecką modłę (Jovoy, Piver, Parfum d’Empire, Lutens i L’Artisan) – ale to nazbyt wulgarne i fizjologiczne ujęcie, skłaniające się w stronę klimatów stepowo orientalnych, nie przekonało mnie… wprawdzie finisz jest zdecydowanie łagodniejszy, bardziej obły i zdecydowanie dyskretniejszy – ale poprzedzające go skórzane barbarzyństwo wpierw mnie osaczyło, a następnie odstręczyło… zwłaszcza, że jak na taką siekierę, wręcz dziką orgię na skórze – zapach w fazie bazy, staje się zaskakująco nijaki, blisko skórny i sprawia wrażenie niezbyt trwałego, co pogłębia obecność wysoce spłowiałego akcentu drzewnego… może to być efekt przytępienia powonienia, po ekstremalnie przysadzistym sercu – jednak tak potężny dysonans pomiędzy głośnością wulgarnego serca, a dyskretną i skromną bazą, jeszcze bardziej pogłębia to odczucie…

reasumując: skóra zaserwowana na ostro, z rozmachem i przysadziście… raczej dla miłośników jej surowego, bezkompromisowego, ostrego, fizjologicznego, dzikiego i ostentacyjnego oblicza, które próbowano złagodzić upojną słodyczą kwiatów i tonkowej ambry… wyszła z tego mieszanka iście wybuchowa, nieco buduarowa i dość przytłaczająca swym rozmachem i narowistością – choć w fazie dojrzałej zapach aż zanadto się uspokaja, pogłębiając tym przepaś pomiędzy głośnym sercem i niewspółmiernie cichą i delikatną bazą… projekcja od potężnej po umiarkowaną, trwałość przeciętna…

przypomina mi: mieszankę Complex od BtV, z Musc Ubar od Royal Crown i Fleurs D’Oranger Lutensa – czyli zwaliście i przytłaczająco…

1781

Głowa: mandarynka, bergamotka,
Serce: ambra,
Baza: skóra, drzewo sandałowe,