Sisley – Eau d’Ikar, czyli bardzo przyziemny lot Ikara…

Ikar mnie nie porwał nawet w przenośni, gdyż w praktyce trzeba do tego sześciu silnikowego Antonowa, zamiast klejonych na wosk piórek – ale ja nie o tym… wprawdzie zapach z początku nawet mnie zaciekawił swym monotematycznym, intensywnie cytrusowym, podobnym do Eau de Hadrien otwarciem – ale dalszy przebieg jego lotu okazał się bardziej przewidywalny niż wzniosły… i śmiem twierdzić, że nie jest to celowy zabieg producenta – pragnącego odwzorować dziewiczy lot Ikar Airlines w najdrobniejszych Dedalach, tfu detalach… 😉

Ponadto odniosłem wrażenie, iż Sisley największy nacisk i większość środków w budżecie projektu przeniósł na piękny, niebanalny w formie flakon, przez co na sam zapach niewiele zostało… a to niestety czuć i choć Ikar z 2011 roku pachnie całkiem oryginalnie, a w obliczu wszechobecnej sztampy nawet przełomowo – to niestety słabiutkie wykonanie jest jego najsłabszą stroną, skutecznie niwecząc pozostałe atuty… jest to zapach prosty, skromny i nieskomplikowany, co bynajmniej wadą nie jest – ale prawda jest taka, że jeśli stawia się na szykowny minimalizm w nutach – to te muszą być pierwszorzędnej jakości, brzmieć czysto, precyzyjnie i z dbałością o najmniejsze Dedale, tfu detale…

Ikar to przedstawienie osnute na raptem trzech nutach… cytrusowe, a konkretnie cytrynowo pomarańczowe otwarcie, następnie nieskalana biel delikatnie pudrowego, irysowego serca i soczyście zielona, vetiverowa trawiasta baza… prostota i minimalizm, której do osiągnięcia pełnego sukcesu zabrakło jedynie przedstawienia tych nut w sposób wyrazisty i sugestywny… w przypadku tak charyzmatycznych i specyficznych nut to z pozoru bułka z masłem – a jednak potencjał tych wysoce reprezentacyjnych nut zmarnowano, przedstawiając je blado, półgębkiem, niewyraźnie i bez przekonania… kompletnie zagubiono gdzieś koloryt, dobitność i soczystość nut cytryny, irysa i vetivery… początkowo chciałem vetiverowo irysowe serce Ikara przyrównać do brzmienia męskiej Prady d’Infusion Vetiver, ale porównanie to byłoby jedynie krzywdzącą potwarzą dla Prady, więc pass…

Wielka szkoda, bo zauważyłem iż autor kompozycji zadbał nawet o zachowanie stosownej symboliki nut, aby historia którą zapach opowiada była w pełni zgodna z mitem o Ikarze… tak więc mamy cytrynę i pomarańcz, których kulisty kształt i ciepły kolor przywodzi na myśl tarczę słońca, którego gorące promienie mogły w każdej chwili rozpuścić wosk scalający pióra skrzydeł mitologicznych pionierów lotnictwa… delikatny, zwiewny, nieskazitelnie czysty pudrowy irys symbolizuje z kolei obłoki chmur, których piękno zniewala i kusi młodego śmiałka, aby zanurkować w ich miękkim puchu – lecz mokre skrzydła oznaczają w efekcie śmierć… zielone, pokryte trawą cytrynową i vetiverą wzgórza, skąpane w spłowiałym akordzie drzewnym symbolizują zarówno schyłek kompozycji i potencjalną scenerię śmierci nieostrożnego Ikara (tak wiem, że w oryginale runął do wody, ale mógł przecież się zgubić korzystając z map Apple)… szkoda, że poprzez tak mierne, wręcz żenująco słabe i niezbyt przekonywujące wykonanie samego zapachu – zmarnowano drzemiący w tej historii i zastosowanej symbolice potencjał, piękny flakon i ciekawy pomysł… paradoksalnie, to co miało być jedynie otoczką i dopełnieniem dla samej kompozycji, okazało się jej najmocniejszą stroną – gdyż będąca gwoździem programu kompozycja zawiodła na całej linii… kurcze to nie tak miało być!

Nie wnikam czy za to fiasko projektu odpowiedzialność ponoszą przesłanki techniczne, czy też ekonomiczne (ponoć na skrzydłach Ikara znaleziono też ślady trotylu, ale rzecznik Dedala tego nie potwierdził 🙂 ) – ponieważ skupiam się wyłącznie na ocenie jakości samego zapachu, a ten niestety zawodzi w całej rozciągłości od sugestywności i wyrazistości brzmienia użytych nut, przez po aspekt trwałości, aż po śmiertelnie nudny finisz… niestety dobre chęci i ciekawy pomysł to za mało by osiągnąć sukces – jeśli przy wykonaniu produktu właściwego zabraknie jakości i konsekwencji, z wyraźnym wskazaniem na kosztujące raptem kilka euro składniki… naprawdę, szkoda, bo byłby z Ikara pierwszorzędny, niebanalny casualowiec na cieplejsze pory roku – miast tym razem dosłownej inscenizacji mitycznej katastrofy…

Głowa: mastyks,bergamota, cytryna, gorzka pomarańcza, nasiona marchwi
Serce: mastyks, irys, herbata, jaśmin, trzcina
Baza: wetiwer, sandałowiec, ambra