Roja Parfums – Fetish Pour Homme, czyli z wizytą w starym, wiktroriańskim domostwie…

Planowałem zamieszczenie zbiorczej recenzji posiadanych próbek zapachów Roja, ale gdy doszedłem do tego – stwierdziłem, iż ten wart jest osobnej mszy… problem z nowymi markami niszowymi, a wynikły z autopsji mam taki, iż nie każde perfumy szumnie mianem niszy określane – są nią w istocie, trzymają odpowiednio wysoki poziom i warte są żądanych na nie pieniędzy… abstrahując od jakże rozbieżnych gustów i preferencji nabywców, niestety część zapachów aspirujących do miana niszy, to ledwie ciekawe, niewiele sobą wnoszące i przestrzelone celowo kompozycje – sygnowane wedle założenia, że a nuż klient da się nabrać na zgrabne dossier i cenę, wybitnie podkreślającą wymuskany luksus…

Szczęśliwie są też zapachy takie jak ten, których odkrycie pokrzepia, szokuje i podrywa z letargu odrętwiałe nozdrza swym awangardowym zacięciem, wyrafinowanym i odważnie zaaranżowanym bukietem oraz jakością, wyrażoną poprzez nienaganne parametry… powiecie, że jestem zmanierowany i znudzony, wciąż szukam nowych, spektakularnych podniet – skąd bierze się moja niechęć dla wszystkiego co grzeczne, wtórne i przewidywalne… owszem to prawda, mój apetyt rośnie w miarę jedzenia – ale ta swoista sytość pozwala mi wyłuszczyć z tego suto zastawionego stołu co przedniejsze smakołyki… do nasycenia się wystarczy talerz frytek, ale o ile przyjemniej nasycić się tak wyrafinowanym i rzadkim przysmakiem?…

Fetish Pour Homme to przykład najwykwintniejszej kuchni, przyrządzonej z wysokiej jakości składników, gdzie nie żałowano cennych przypraw, a kucharz wspiął się na wyżyny kreacji… dla rozkoszowania się tym daniem wielu nadłożyłoby drogi, aby zahaczyć o lokal, w którym serwuje się tak wyszukane dania, godne królewskiego podniebienia… owszem danie jest drogie, ale forma podania, wdzięk i porywający wachlarz wytwornie przyrządzonych smaków i wreszcie rozkosz dla podniebienia jaką daje smakoszom delektowanie się tym wymuskanym przysmakiem – w pełni konweniuje z późniejszym rachunkiem…

Oto kwintesencja wybornej, nieco staroświeckiej niszy, zaserwowana z takim przejęciem, z tak sugestywną głębią i pietyzmem, iż gdyby dać tej buteleczce logo L’Artisan Parfumeur, Pro Fumum Roma, Parfum d’Empire, Jovoy, albo Frapin – nikt nie zdemaskuje dysonansu… tych perfum się nie wącha, w tych perfumach można się pławić… skandalicznie rozległy, bogaty, upajający bukiet samych wspaniałości, zaserwowany z niemal orientalnym przepychem, jednak bliżej mu do klasy europejskiej arystokracji… te perfumy nie udają że są wytwornym substytutem luksusu i elegancji – one są jego autentycznym ucieleśnieniem… od czasu gdy poznałem rozmach i wysoką kulturę kreacji perfum Jovoy, nie znalazłem w niszowych czeluściach czegoś równie okazałego i dobrego – choć zaznaczam iż piję konkretnie do Fetish Pour Homme…

Nawet nazwa tych perfum nawiązuje do rozwiązłego, szlachetnego, epatującego wspaniałością, rozmachem i wytwornością bukietu tych perfum… ileż tu wspaniałości, zaserwowanych szczodrą ręką, wyrazistych, sugestywnych i upajających – a przy tym zapach zachował elegancką powściągliwość angielskiego lorda, który choć wywodzi się z wyżyn społecznych, zachowuje się niezwykle taktownie… jego wzniosły, niewątpliwie męski bukiet wyraźnie naznacza swą obecność, a przy tym jest dość wstrzemięźliwy w epatowaniu swym nobliwym rodowodem… klasy nie dal się podkreślić ostentacyjnym pobrzękiwaniem kilogramami złota – klasę wyrażają umiejętnie podkreślone detale, a pod tym względem arystokratyczny fetyszysta nie ma sobie równych…

Skoro dałem już upust memu uznaniu względem porywającego brzmienia tych perfum – pora nawiązać do imponującego spektrum ingrediencji, które składają się na głęboki, wymuskany i nietuzinkowy bukiet Fetish Pour Homme… zapach zabrał mnie na wizytę w starym wiktoriańskim domostwie… otwieram ciężkie drzwi i wchodzę do korytarza sieni, którego posadzkę wyłożono sfatygowaną przez czas kamienną mozaiką… ściany do połowy pokrywa bogato zdobiona dębowa snycerka a powyżej ciemno zielona tapeta zdobiona subtelnym ornamentem… kieruję się do starej kuchni, pełnej wypolerowanych mosiężnych naczyń, wiszących nad starym piecem opalanych węglem… stawiam nad gorejącym paleniskiem stary masywny czajnik i rozglądam się za kawą… lustruję niepewnie pobliskie szafki, pachnące przyprawami, którymi przesiąkły przez ostatnie dziesięciolecia… z jednej wyciągam starą metalową puszkę z napisem Coffee i starą, bogato zdobioną cukiernicę… z jednej z ciemno dębowych szafek zawieszonych w górnym rzędzie wyciągam porcelanową filiżankę i spodeczek, do której wsypuję aromatyczny proszek… mam ochotę na czekoladową mochę, więc dosypuję sporą łyżeczkę czekolady…

W oczekiwaniu aż woda zagotuje się, rozglądam się po wiekowej kuchni… niewiele się tu zmieniło w ciągu ostatnich dekad… stare, choć utrzymane w nienagannej czystości meble, zdobione przeszkleniami z misternych witraży i masywny dębowy stół otoczony wianuszkiem stylowych krzeseł… ależ tu ciepło i przytulnie, głownie za sprawą opalanego żywym ogniem paleniska i okiennic wpuszczających przez dzielone szklenie miękkie, niezbyt ostre światło… w powietrzu unosi się aromat suszonych ziół, stojących w wazonie na parapecie kwiatów, suszących się w piekarniku owoców, kawy oraz aromatycznych przypraw, zgromadzonych w specjalnie przeznaczonej do tego celu szafce o niezliczonej ilości maleńkich szufladek… każdą zdobi pokryta wiekową patyną, miedziana etykieta ze starannie wygrawerowaną nazwą… pieprz, kardamon, muszkat, wanilia, cynamon, goździk, ziele angielskie i wiele innych… ich przesączająca się woń tworzy w powietrzy bogatą mieszankę aromatów, która w połączeniu z zapachem starego drewna, dymem sączącym się z paleniska – tworzy przejmującą i niesamowicie przyjemną mieszankę starego domostwa…

Wreszcie woda w czajniku zabulgotała, więc zalewam wrzątkiem zawartość filiżanki i niosę ją do położonego po drugiej stronie domostwa saloniku… wchodzę do przestronnego pomieszczenia, oświetlanego miękkim światłem przesączającym się przez ciężkie kotary i stawiam filiżankę na pięknie rzeźbionym stoliku kawowym… drewniana podłoga poskrzypuje cichutko z każdym krokiem, wreszcie siadam na przepastnej skórzanej kanapie i zapadam się plecami w jej pikowanym oparciu… rozglądam się po pomieszczeniu, którego ściany zdobi wzorzysta, typowo angielska tapeta, dziesiątki obrazów i pamiątek rodzinnych… pod ścianami niekończące się regały z imponującym księgozbiorem i dziesiątki bibelotów… powietrze wypełnia przejmująca woń starego drewna i skórzanej tapicerki… ciągnący się po całym domu aromat przechowywanych w kuchni przypraw – miesza się z zapachem skóry, drewna i mojej czekoladowej kawy, tworząc przepiękny, bardzo wyrazisty i zarazem subtelnie otulający kolaż zapachowy…

Fetish Pour Homme w fazie otwarcia sprawia wrażenie lekko przydymionego, wręcz uwędzonego… zupełnie jakbym wąchał częściowo sfermentowaną herbatę, którą uwędzono w słodkim paczulowym dymie i dopełniono głębią kakao i szczyptą aromatycznych przypraw korzennych… z czasem proporcje bukietu odwracają się i staje się nieco bardziej pylisty, trochę suchy i jakby zwietrzały – ale jednocześnie robi się subtelnie słodki, dojrzały i balsamiczny za sprawą benzoesu, ambry i sporego dodatku skóry… przepiękna, upajająca, niemiłosiernie głęboka i zarazem jowialna woń, będąca łagodną i wysublimowaną wariacją, nawiązującą pośrednio do brzmień Gucci Pour Homme, Balmain Carbone, Hermes Rocabar, Frapin 1697, Dsquared2 Potion, Robert Pigiet Bois Noir i czekoladowym A*Menem Muglera i muśnięty Les Jeux Sont Faits Jovoy’a…

Rozpasanie tutejszego lekko animalnego, pociągającego, głębokiego i upajającego delikatną słodyczą żywic, którymi okadzono przyprawowe wonności może budzić słuszny podziw i zachwyt… bukiet Fetish jest potężny i obfity – a zarazem ujmuje finezyjną i szlachetną delikatnością z jaką go zaserwowano… miękka, wręcz tytoniowo czekoladowa paczula, wytworna skóra, ścielące się miękko na skórze benzoes, wanilia, labdanum i ambra, oraz odrobina korzennej pikanterii, w postaci pieprzu, cynamonu, muszkatu, mchu i piżma, tworzą tu przepiękną i niesamowicie spójną mieszankę…

Potęga tego misterium dojrzewa powoli, przez długie godziny, by koniec końców umościć się na skórze wybornie skrojonym bukietem, wciąż żywym dzięki obecności mchu i vetivery – budzącym nieskrywany podziw, majestat i niekończące się ukojenie… w żadnym z akordów nie dopatrzyłem się akcentu, którego nadmierna artykulacja odstawałaby od tej misternej konstrukcji – burząc płynność i idealną harmonię panującą sercu tej kompozycji… to po prostu majstersztyk, od początku do końca zaaranżowany z niesamowitą lekkością i szlachetnością… jego otwarcie zaskakuje i stawia na baczność swą wyrafinowaną odmiennością, ale schyłek to czysta poezja i ukojenie dla zmysłów… Roja Fetish to arcy niszowa wirtuozeria w najlepszym wydaniu i o nienagannych pod względem trwałości i projekcji parametrach, więc gorąco polecam!…

2012

Roja Dove

Głowa: bergamotka, cytryna, lima,
Serce: figa, jaśmin, neroli, fiołek,
Baza: kardamon, cynamon, elemi, mech dębowy, paczula, pieprz, wetyweria, szara ambra, benzoes, kastoreum, labdanum, skóra, piżmo, wanilia,