Parfum d’Empire – Wazamba

Niedawno pisałem w kontekście Prady Amber, że zapachy które wyszły z pod pióra konkretnego nosa, zawierają jego osobisty podpis… tę charakterystyczną nutę, wręcz manierę, która pozwala łatwo zidentyfikować, kto stoi za konkretnym zapachem…
a za Wazamb’ą bez wątpienia stoi Marc Antoine Corticchiato… nos wybitny, który umiejętnie i gracją oswaja ciężkie nuty i zaprzęga je w zaprzęg prawdziwie orientalnych, niesamowicie sugestywnych i żywych kompozycji…

Pamiętam jaki zachwyt wzbudziła u mnie pierwsza jego kompozycja, którą dane było mi powąchać –  Aziyade…. gęsta od syropu owoców tropikalnych, niezwykle soczysta, trójwymiarowa, sugestywna i naturalna… zapach sprawia wrażenie, że oto stoi przed nami półmisek pełen kandyzowanych owoców, ociekających jeszcze syropem, który zachował w swej słodyczy ich aromat i soczysty smak… najbardziej uderzyła mnie naturalność, bogactwo i koloryt tego zapachu… Aziyade pachnie tak intensywnie i autentycznie, że dostaję ślinotoku na myśl o smakołykach, które tworzą ten fenomenalnie aromatyczny ukłon w stronę bliskowschodniego orientu….

Aziyade to kompozycja piękna, ciekawa – ale wymagająca od nosiciela nie lada odwagi… oferowana jest jako unisexowa propozycja dla dwojga… jest jednak tak niedwuznaczna, słodka i owocowa, że miałbym poważne opory przed sowitą aplikacją i wyjściem z tym zapachem do obcych ludzi… zapach wywołuje nie lada konsternację w otoczeniu…
kobietom rozmiłowanym w cięższych akcentach bez wątpienia przypadnie do gustu, gorzej z akceptacją Aziyade wśród męskich odbiorców, bo zapachowi brakuje wyraźnego męskiego pierwiastka…

I tu z odsieczą nadchodzi Wazamba…. zapach, który już w pierwszych sekundach przywołuje z pamięci pierwsze takty Aziyade, jednak od samego początku wzbogacony o lekko surową, mocną woń żywicy i igliwia jodłowego…. dokładnie tego akcentu trzeba było Aziyade, by panowie z lubością i bez skrępowania po nią sięgnęli!…
Wazamba zyskała ten wyrazisty składnik, który wyraźnie przechyla kompozycję w stronę męskich wonności…
Połączenie słodkiego akcentu owocowego z surową, nieco mroczną nutą balsamu jodłowego stworzyło przepiękną mieszankę… gdyby obedrzeć Wazambę z tej lepkiej, owocowej bazy – otrzymalibyśmy coś na wzór Fumidus’a – Pro Fumum….

O ile Aziyade sama w sobie jest mało przekonująca dla panów, a Fumidus zbyt odstręczający swą wulgarną surowością i bezkompromisowym podejściem do tematu żywicy – to połączenie tych dwóch tematów zapachowych dało wspaniały efekt… Otrzymaliśmy zapach bardzo oryginalny, ciekawy i niesamowicie noszalny…
oczywiście jeśli jesteśmy miłośnikami magii orientu, bo Wazamba i tak mija się o lata świetlne z innymi męskimi kompozycjami na rynku…

Wazamba jest przepełniona tym wszystkim, co wschód ma najpiękniejszego do zaoferowania… znajdziemy tu kadzidło pięknie korespondujące z mirrą, szlachetnymi drewnami i balsamem z jodły… całość oprawiono w ambrę, owoce w syropie i garść nut roślinnych –  tworzących iście mistyczną mieszankę… jest tu tajemnica i uwodzicielska moc magii wschodu…
a całe to misterium odbywa się bezpośrednio na naszej skórze… Wazamba nie jest tak wylewna jak Aziyade… jest bardziej stonowana, ale za to jej trwałość jest znacznie lepsza niż w przypadku pierwowzoru…

W przypadku Aziyade miałem wrażenie, że zapach wręcz eksploduje na skórze, zalewając i ogłuszając otoczenie mocą i bogactwem swej kompozycji…. jednak to silne wejście z przytupem skutkowało dość szybkim uodpornieniem się na jej magię i zapach dość szybko usuwał się w cień…. sprawiało to dodatkowo wrażenie kiepskiej trwałości….
Wazamba zaś zaczyna swój żywot nieco skromniej i ewoluuje na skórze przechodząc stopniowo z fazy kandyzowanych owoców do żywicznego stadium rozwoju…. jest subtelniej, mniej krzykliwie i jej byt trwa na skórze nosiciela dobre 10 godzin…

Flakon w którym zamknięto zapach jest utrzymany w jednorodnej, zunifikowanej stylistyce Parfum d’Empire… wysoki walec z okrągłą, grubą podstawą – zwieńczono charakterystycznym dla marki korkiem, przywodzącym na myśl wschodnie akcenty, z których marka czerpie garściami…
Ośmielę się wysunąć wniosek, że Wazamba jest bardziej pełnym i udanym rozwinięciem Aziyade… na pewno jest dużo trwalsza i bardziej uniwersalna niż odurzający słodkościami pierwowzór…
ubóstwiam Aziyade, ale w kontekście kontemplacji z nadgarstka, jednak na wieczorne wyjście z przyjaciółmi do knajpy, wybrałbym zdeklarowaną jako męską Wazambę…

Zapach ten dał mi to czego od dłuższego czasu szukałem… kompozycji pachnącej igliwiem i ich żywicą… uwielbiam ten zapach… Wąchałem ostatnio w lokalnej Q. Wazambę i rekomendowanego przez kolegów z forum Serge Lutens – Fille En Aiguilles, jednak właśnie interpretacja mistrza Corticchiato bardziej trafiła w mój gust…

Głowa: kadzidło, aldehydy, opoponaks
Serce: cyprys, drzewo sandałowe, mirra
Baza: balsam z jodły, jabłko, ambra, czystek